Con-Cordia i inne wiersze
Producent: Stowarzyszenie Pisarzy Polskich
Con-Cordia i inne wiersze Ewa Eysymontt Bardzo poruszające wiersze. Naznaczone niepewnością, poszukiwaniem siebie, pytaniami. \`O\` nieskończone, ale i najzwyklejsze. W powszednim życiu. W tym osiedlu, tej kamienicy, na rogu tej uliczki, co to WTEDY I TAM. Staramy się wedle norwidowskiego motta \`patrzeć prostopadle w niebo\`, ale czy umiemy zobaczyć? Mieszkamy prawdziwie tu (chyba na Służewie nad Dolinką). Modlimy się, spadając co chwila z trzeszczącej gałęzi. Nieuleczalnie chorzy na wieczność, bo może tylko Bóg jakoś napisać się daje. Pakujemy to, co się dało i co się nie udało. Wszystko teraz składamy do jednej walizki. Piszę słowami tych wierszy - tak już są we mnie. Odmawiam z poetką: Bardzo czyste są / nasze winy. / Jak szkło. / Bardzo biegli są / nasi winowajcy. / Jak rtęć... Niepokojąca, zmuszająca do myślenia poezja. Powiedziałbym, metafizyczna, lecz to tak poskręcane określenie. Ale poezja na pewno z dziedzictwa Sępa-Szarzyńskiego, Karpińskiego, Lieberta. Choć po swojemu dotykająca i życia codziennego, i wieczności. Nas samych i Boga. Ta \`szamotanina we krwi\` nie jest bezładna. Wszystko, co zapisuje poezja Ewy Eysymontt, ma znaczenie - nie gdzieś tylko w zatrzaśniętych twierdzach kontemplacji. Każdy wiersz jest najpełniej obok nas. Gdy jak to zwykle winda nawaliła, wspinamy się po schodach, żeby otworzyć - Takie tam, wielokrotnie skrobane i malowane, drzwi do WTEDY I TAM.
Ernest Bryll
Znaczeniowym i wyobrażeniowym ośrodkiem nowych wierszy Ewy Eysymontt pozostaje serce. Z jednej strony jest to serce należące do bohatera tekstów, z drugiej odsyła ono do rzeczywistości Bożej, wskazując - niejednoznacznie, lecz jedynie przez sugestię - na osobę Chrystusa, odwołując się przy tym do ikonografii przebitego serca Zbawiciela. Rytm serca bijącego w wierszach Ewy Eysymontt jest niespokojny, dyktowany lękiem i niepokojem, znajdującym jakąś ostoję w Sercu Jezusowym. Nie mamy tu wszakże do czynienia z liryką religijną rozumianą jako proste przytaknięcie katechizmowej prawdzie. Rzeczywistość tych wierszy ewokuje atmosferę dramatyzmu, znaczonego tak doświadczeniem wewnętrznym bohatera, jak i przywoływanym w tekstach doświadczeniem historycznym. Składają się one na tragizm ludzkiej kondycji wychylonej ku nadziei, upatrywanej w Sercu Najwyższego. I ono jednak jest tu zawsze sercem krwawiącym, rozdartym raną i bolejącym - niejako wraz z człowiekiem - nad udręką stworzenia.
Zofia Zarębianka
Ewa Barbara Eysymontt urodziła się w Lublinie, wychowała na warszawskim Mokotowie. Poetka, redaktor, dziennikarz. Ukończyła polonistykę na UW. Od 1969 r. drukowała wiersze w prasie i antologiach. Autorka tomików poetyckich: Cztery głosy świata (1981), Votum (2004). Odchowując dzieci, imając się różnych prac, twórcze istnienie przypominała w Tygodniach Kultury Chrześcijańskiej. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Nie zarzucając poezji, jako dziennikarz współredagowała pismo dla dzieci i młodzieży \`Kumpel\` przy \`Powściągliwości i Pracy\`, \`Cienie i Światło\` (dla osób niepełnosprawnych). W parafii dominikanów, w K.O. \`Solidarność - Służew\` oraz SM \`Służew nad Dolinką\` pracowała społecznie wśród zaniedbanego wtedy blokowiska, skoro tu znalazła z rodziną przystań. Współtworzyła gazetki, np. \`Wiązania\`, \`Herold Służewa\`; pisywała do \`Dominika nad Dolinką\`. Jako rzeczniczka prasowa w Urzędzie Dzielnicy Mokotów (1992- 1999) otrzymała, bardzo dla niej cenne, medal dr. Jordana i tytuł \`Przyjaciela Dzieci\`.
Sklep: gandalf.com.pl
Cena:
20.00
14.41
Przejdź do sklepu