Korespondencja pierwszych polskich dyplomatów wojskowych 1918–1945
Producent:
Korespondencja pierwszych polskich dyplomatów wojskowych 1918–1945 Lech Drab Polska dyplomacja okresu II wojny światowej to przede wszystkim wysiłki
o odzyskanie niepodległości, zabiegi o jak najszersze międzynarodowe uznanie
rządu emigracyjnego, a także starania dyplomatów o zachowanie ciągłości państwa.
Ogromnym wyzwaniem była opieka nad setkami tysięcy polskich uchodźców,
a także wsparcie w tworzeniu armii polskiej. Zadaniem dyplomacji było
również informowanie opinii publicznej o brutalności okupacji, powszechnie
znana jest w tym zakresie misja Jana Karskiego1. Zatem trudno nie zgodzić się
z Piotrem Długołęckim, że polska dyplomacja robiła, co mogła, by poinformować
świat, co dzieje się pod okupacją niemiecką i radziecką. Politycy z państw
zachodnich, z państw alianckich, byli zasypywani przeróżnymi notami, informacjami,
memorandami. Polska dyplomacja starała się informować nie tylko
w pierwszym etapie wojny, ale i pod koniec2. Bardzo ważnym zadaniem polskiej
dyplomacji, które nabrało szczególnego znaczenia i zaangażowania pod koniec
wojny, była walka o demokratyczny ustrój i granice Polski. Nie bez znaczenia
były także próby unormowania stosunków z ZSRR, ale przede wszystkim zabiegi
o wsparcie sojuszników dla sprawy polskiej. Wszystkie te wysiłki dyplomatyczne
były realizowane w skrajnie niesprzyjających warunkach związanych z trwającą
wojną oraz problemami dotyczącymi utrzymania, a czasami z potrzebą rozbudowy,
siatki polskich placówek dyplomatycznych i konsularnych.
Polska dyplomacja, odrodzona i z tak wielkim wysiłkiem na nowo utworzona
w 1918 roku, 1 września 1939 roku weszła w nowy rozdział swojej historii, ponieważ
zmuszona została zmierzyć się z największym wyzwaniem dla Polski -
ryzykiem całkowitego zniszczenia państwa przez Niemcy i ZSRR.
We wrześniu 1939 roku Polska miała na całym świecie 10 ambasad, 20 poselstw,
24 konsulaty generalne i 42 konsulaty oraz blisko 130 konsulatów honorowych3.
Wybuch wojny (a w konsekwencji rozwój wydarzeń politycznych
w kolejnych latach jej trwania) spowodował, że sieć polskich placówek musiała
być poddana znacznym zmianom. Początek wojny oznaczał także kres działalności
ambasady w Berlinie i 14 urzędujących w Niemczech urzędów konsularnych.
1 Więcej na temat misji oraz biografii Jana Karskiego zob. I. Hofman, Jan Karski. Misja kompletna,
Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2015.
2 Więcej zob. -
mogla-by-poinformowac-swiat-co-dzieje-sie-pod-okupacja-niemiecka-i-sowiecka-filmy
[dostęp: 25.08.2022].
3 Źródło: Wydział Dyplomacji Historycznej Departamentu Dyplomacji Publicznej i Kulturalnej
Ministerstwa Spraw Zagranicznych, ,
[dostęp: 12.08.2022].
16
Natomiast agresja ZSRR na Polskę oznaczała likwidację placówek w Moskwie,
Kijowie i Leningradzie. W późniejszym okresie, z powodu nacisków władz niemieckich,
zamknięte zostały także polskie przedstawicielstwa w kolejnych państwach,
a mianowicie na Węgrzech, w Rumunii, Bułgarii, Jugosławii, Grecji
i Finlandii. W kolejnych latach, po przystąpieniu do wojny Włoch, ambasada RP
w Rzymie także zmuszona została zakończyć funkcjonowanie. Zajęcie przez
Niemcy Danii, Norwegii, Belgii i Holandii skutkowało likwidacją kolejnych polskich
placówek w tych krajach. Natomiast po upadku Francji prezydent i rząd RP
ewakuowali się do Londynu. Kapitulacja Francji wymusiła zamknięcie ambasady
i konsulatu w Paryżu oraz konsulatów w Lille, Strasburgu i Bordeaux. W konsekwencji
zamykania ambasad i poselstw kończyli swoją działalność w tych państwach
także polscy attaché wojskowi. Zdecydowana większość z ówczesnych
dyplomatów w mundurach w dalszym ciągu aktywnie angażowała się w działalność
dyplomatyczno-wojskową, a także aktywnie uczestniczyła w walkach o niepodległość
Polski.
W swych dotychczasowych siedzibach, po wybuchu II wojny światowej, pozostały
ambasady w Londynie, Waszyngtonie i Ankarze oraz poselstwa w Bernie,
Buenos Aires, Lizbonie, Madrycie, Rio de Janeiro, Szanghaju, Sztokholmie, Kairze
i Teheranie. W tych państwach polscy dyplomaci mogli kontynuować swoją
pracę na dotychczasowych warunkach, ale w zdecydowanie odmiennych okolicznościach
z uwagi na funkcjonowanie polskiego rządu na emigracji. Agresja Niemiec
na ZSRR wpłynęła także na zmianę sytuacji geopolitycznej na świecie.
Wielka Brytania, która została osamotniona w walce z Niemcami, upatrywała
sojusznika w ZSRR. Równocześnie polski rząd w Londynie widział możliwość
normalizacji stosunków dyplomatycznych z ZSRR. Podpisany w 1941 roku tzw.
układ Sikorski-Majski4 pozwalał na nawiązanie stosunków dyplomatycznych
i akredytowanie przedstawicieli Polski i ZSRR przy ich rządach. Podpisanie układu
było skutkiem wywołania kryzysu w polskim rządzie i w konsekwencji ustąpienie
A. Zalewskiego ze stanowiska ministra spraw zagranicznych. Zawarty układ umożliwił
jednak otwarcie ambasady polskiej w Moskwie oraz 21 delegatur rozmieszczonych
na całym terytorium państwa radzieckiego. Jednym z głównych zadań delegatur
było niesienie pomocy polskim obywatelom deportowanym przez ZSRR
w latach 1939-1941 z ziem polskich zajętych w 1939 roku.
Sklep: gandalf.com.pl
Cena:
52.91
44.45
Przejdź do sklepu