Transkrypcje na dwa fortepiany. Volume 3
Producent: Universal Music Polska
Transkrypcje na dwa fortepiany. Volume 3 Piotr Kępiński `Trzecia już odsłona rzadko spotykanego współcześnie repertuaru pianistycznego, jakim są transkrypcje przeznaczone na dwa fortepiany, odkrywa przed nami niezwykłe muzyczne przestrzenie. Przede wszystkim po raz kolejny wprowadza nas w świat wyobraźni i muzycznych fascynacji Romana Maciejewskiego. Twórcy, którego barwny życiorys stał się kanwą już dwóch filmów (film biograficzny Stefana Szlachtycza Outsider z 1993 roku, film telewizyjny Nie jestem dzieckiem swego czasu według scenariusza Anny Biedak i Wojciecha Maciejewskiego z 1995) i który był ceniony w swoich czasach za świeże i odważne spojrzenie na nową muzykę polską, a jednocześnie skrajnie różnie oceniany za monumentalne Requiem. Dziś wydaje się, że muzyka Romana Maciejewskiego zajęła właściwe miejsce w dorobku polskich kompozytorów XX wieku, czego dowodem jest wprowadzenie do praktyki wykonawczej jego mazurków czy Piano duo concertante. Świadczą też o tym próby rekonstrukcji jego muzyki baletowej i znaczne powodzenie Pieśni kurpiowskich, a także seria wykonań i nagrań opus vitae, czyli wspomnianego już Requiem.
Obecnie swoją szansę na wejście w artystyczny obieg zyskał - znaczący ilościowo i artystycznie - repertuar przeznaczony na dwa fortepiany. W tej grupie utworów z kolei zwracają uwagę liczne transkrypcje i parafrazy. Opracowania te powstawały w różnych okresach twórczości Maciejewskiego, który tworzył je nie tylko ` z potrzeby chwili`, zapewniając sobie niepowtarzalny repertuar koncertowy, lecz także z upodobania do takiej formy muzycznej prezentacji, sztuka aranżacji, parafrazy, improwizacji towarzyszyła bowiem Romanowi Maciejewskiemu od najwcześniejszych lat. Jako młodzieniec improwizował na fortepianie i organach, zarabiając w trudnych latach międzywojennych na swoje utrzymanie. Występował jako pianista zarówno w Polsce, jak i na emigracji - szybko zyskał sławę, grając własne utwory oraz parafrazy utworów innych kompozytorów. Od wczesnej młodości wykazywał upodobanie do grania i pisania na dwa fortepiany lub cztery ręce. Koncertował z Kazimierzem Krancem (w Paryżu i USA), Martinem Pennym, Sixtenem Eckerbergiem i Alexem Portnoffem (w Szwecji) oraz z Jerzym Lefeldem (w Warszawie).` - Aleksandra Kłaput-Wiśniewska `Trzecia już odsłona rzadko spotykanego współcześnie repertuaru pianistycznego, jakim są transkrypcje przeznaczone na dwa fortepiany, odkrywa przed nami niezwykłe muzyczne przestrzenie. Przede wszystkim po raz kolejny wprowadza nas w świat wyobraźni i muzycznych fascynacji Romana Maciejewskiego. Twórcy, którego barwny życiorys stał się kanwą już dwóch filmów (film biograficzny Stefana Szlachtycza Outsider z 1993 roku, film telewizyjny Nie jestem dzieckiem swego czasu według scenariusza Anny Biedak i Wojciecha Maciejewskiego z 1995) i który był ceniony w swoich czasach za świeże i odważne spojrzenie na nową muzykę polską, a jednocześnie skrajnie różnie oceniany za monumentalne Requiem. Dziś wydaje się, że muzyka Romana Maciejewskiego zajęła właściwe miejsce w dorobku polskich kompozytorów XX wieku, czego dowodem jest wprowadzenie do praktyki wykonawczej jego mazurków czy Piano duo concertante. Świadczą też o tym próby rekonstrukcji jego muzyki baletowej i znaczne powodzenie Pieśni kurpiowskich, a także seria wykonań i nagrań opus vitae, czyli wspomnianego już Requiem.
Obecnie swoją szansę na wejście w artystyczny obieg zyskał - znaczący ilościowo i artystycznie - repertuar przeznaczony na dwa fortepiany. W tej grupie utworów z kolei zwracają uwagę liczne transkrypcje i parafrazy. Opracowania te powstawały w różnych okresach twórczości Maciejewskiego, który tworzył je nie tylko ` z potrzeby chwili`, zapewniając sobie niepowtarzalny repertuar koncertowy, lecz także z upodobania do takiej formy muzycznej prezentacji, sztuka aranżacji, parafrazy, improwizacji towarzyszyła bowiem Romanowi Maciejewskiemu od najwcześniejszych lat. Jako młodzieniec improwizował na fortepianie i organach, zarabiając w trudnych latach międzywojennych na swoje utrzymanie. Występował jako pianista zarówno w Polsce, jak i na emigracji - szybko zyskał sławę, grając własne utwory oraz parafrazy utworów innych kompozytorów. Od wczesnej młodości wykazywał upodobanie do grania i pisania na dwa fortepiany lub cztery ręce. Koncertował z Kazimierzem Krancem (w Paryżu i USA), Martinem Pennym, Sixtenem Eckerbergiem i Alexem Portnoffem (w Szwecji) oraz z Jerzym Lefeldem (w Warszawie).` - Aleksandra Kłaput-Wiśniewska
Sklep: gandalf.com.pl
Cena:
42.24
Przejdź do sklepu